Un poema de Marco Martos para Anton Chéjov, traducido al griego. La dama del perrito Traducción: Stelios Karayanis |
Un poema de Marco Martos para Anton Chéjov, traducido al griego. La dama del perrito Traducción: Stelios Karayanis
La historia no tiene cabeza ni cola de pescado.
La dama de boina pasea con su perro en Yalta.
¡Qué bella es en sus movimientos de solitaria!
Puede adivinarse que el marido está lejos
por la sutil zozobra escondida en sus ojos.
Los minutos y los días son largos, tediosos,
cortados por ladridos intermitentes del gozque.
En el restaurante Gúrov es audaz y habla con Anna,
el pretexto es el animalito, lo que come o no come.
Conversan mientras caminan, se cuentan sus vidas.
El mar, la puesta del sol, los graciosos impertinentes.
El beso súbito, el deseo galopante. Ella se arrepiente,
o no se arrepiente, Nunca lo sabremos. Nunca.
Se separan, porque así debe serlo, así es casi siempre.
Gúrov, la busca, Anna se resiste. Ella lo busca en Moscú
y todo comienza de nuevo y también los sueños.
¿Qué pasará mañana? Dmitrevich Gúrov no lo sabe.
Anna Serguéyevna, la dama del perrito, tampoco.
Anton Chéjov guarda, impertérrito, su cálamo.
Η κυρία με το σκυλάκι
Η ιστορία δεν έχει κεφαλή ούτε ουρά ψαριού.
Η κυρία με τον μπερέ περιδιαβάζει με το σκυλάκι της στη Γιάλτα.
Τι ωραία που είναι ,όντας μοναχική, μέσα στις κινήσεις της!
Μπορεί κάποιος να φανταστεί ότι ο σύζυγός της βρίσκεται μακριά
από το κρυφό και ανεπαίσθητο τρέμισμα των ματιών της.
Τα λεπτά δεν περνούν κι οι μέρες είναι μακρές , πληκτικές,
διακοπτόμενες από τα επίμονα γαυγίσματα του μικρού σκυλιού.
Στο ρεστοράν ο Γκούροφ είναι τολμηρός και μιλά με την Άννα.
Το προκείμενο είναι το ζωάκι, το αν τρώει η δεν τρώει.
Συζητούν καθώς περπατούν, αφηγούνται τις ζωές τους.
Γύρω η θάλασσα, το λιόγερμα, οι χαριτωμένοι αναιδείς.
Το αιφνίδιο φιλί, ο καλπάζων πόθος. Εκείνη το μετανιώνει,
η δεν το μετανιώνει. Ποτέ δε το μαθαίνουμε. Ποτέ.
Χωρίζονται, γιατί έτσι πρέπει να γίνει, έτσι γίνεται σχεδόν πάντα.
Ο Γκούροφ, την ψάχνει, η Άννα αντιστέκεται. Εκείνη τον ψάχνει στη Μόσχα
κι ‘ όλα αρχίζουν απ’ την αρχή κι επίσης μέσα στα όνειρα .
¿Τι θα συμβεί αύριο? Ο Ντιμίτρεβιτς Γκούροφ δεν το ξέρει.
Η Άννα Σεργκέγιεβνα , η κυρία με το σκυλάκι, ούτε.
Ο Άντον Τσέχωφ φυλάει , ατάραχος, την πένα του.
Marco Martos |
No hay comentarios:
Publicar un comentario
De mis manos brotarán
amapolas rojas como la sangre.
Así, quizás mi poesía sea eterna.
MI POESÍA SOY YO
FANNY JEM WONG M
LIMA - PERÚ